Trwające w Kenii napięcia po wyborach prezydenckich i parlamentarnych, które odbyły się 27 grudnia 2007 roku, nie były pierwszymi w historii tego kraju. W trakcie poprzednich wyborów, szczególnie w latach 1992, 1997, 2002, dochodziło również do gwałtownych protestów, wywołanych nie zawsze demokratycznym przebiegiem wyborów, a także oburzeniem zwolenników przegranego w wyborach kandydata.

Swoje podboje prowadził tu Aleksander Wielki, grozę budził słynny Timur (Tamerlan), a Marco Polo przemierzał nieprzebrane piaski pustyni Kara-Kum podczas swojej wyprawy do Chin. Dziś kraj ten podnosi się z prawie stupięćdziesięcioletniego panowania Rosji, od całkowitego podbicia przez Cara w XIX wieku, przez włączenie do ZSRR, po nieformalne wpływy za czasów Turkmenbaszy – Saparmyrat’a Nyyazow’a za którego rządów Turkmenistan – bo o nim mowa – był jednym z najbardziej izolowanych krajów na świecie. Dziś staje się, jak dawniej, miejscem przecięcia interesów wielu światowych mocarstw.

W ostatnich tygodniach 2007 roku media podawały niepokojące relacje z Gruzji. Mówiono o protestach opozycji, o wprowadzeniu stanu wyjątkowego, aresztowaniach i walkach na ulicach Tbilisi. W tle tych wydarzeń przewijała się Rosja. Co tak naprawdę wydarzyło się w Gruzji na przełomie 2007 i 2008 roku? Kto za tym stoi i jakie mogą być konsekwencje tych wydarzeń? 

Dlaczego Hugo Chavez ma takie poparcie?- zapytałam kiedyś moją przyjaciółkę, Wenezuelkę.  Potrafię przecież zrozumieć słabość niektórych do socjalistycznych ideałów, ale wiem też, jakie niesie to za sobą zagrożenie. – Zrozumiałabyś - odpowiedziała- gdybyś zobaczyła obydwie Wenezuele, które ja znam. Widziałam te wszystkie getta, domki z blachy i kartonów, bose dzieciaki, bawiące się bez zabawek. A gdybyś pojechała troszkę dalej ujrzałabyś ogromne wille, wielkie samochody, baseny, stadniny na tysiące koni dla córeczek-księżniczek z lepszych rodzin. Zrozumiałabyś. Kiedyś musiało to się stać, biedni musieli kiedyś znaleźć swojego bohatera.